نانِ پتیر
نوعی از نان‌های سنتی
نان پتیر یا فطیر از جمله قدیمی‌ترین نان‌های معمول و مروج در چهل‌باغتوی‌پشی بوده است که مردم از آن استفاده می‌کند. نان‌پتیر، مانند نان خمیر پخته می‌شود ولی در نانِ پتیر از «خمیر‌مایه» استفاده نمی‌کنند. برای تهیه این نان، ابتدا مقدار آرد و کمی نمک با آب را یک‌جا داخل ظرف انداخته و آرد را با دست، مشت و مالش میدهند تا حالت کشش و چسپاندگی پیدا کند. بعد خمیر را گِرد هموار کرده بالای تاوه سُفالی یا آهنی می‌اندازند و زیرش هیزوم شعله‌ور میسازند. وقتی پتیر پخته شد، بعد نان پخته را خُرد‌خُرد نموده داخل مانی می‌گذارند و با سنگ مخصوص بنام سِرکوی کوبیده نرم می‌کنند.
از نان نرم شده پتیر، اقسام خوراکه مثل نان‌بوته، شیرروغو، ملیده وغیره میسازند. نان پتیر را ازین جهت پتیر یا فطیر می‌نامند که بی‌مایه است و خاصیت رسیدگی ندارد تا طبیعت تورم و برآمدگی پیدا کند. پتیر برخلاف خمیر، زمان معینی ندارد تا به موقع پخته شده و ترش کند.
نویسنده: احمد مطهری
ویرایش و اضافات: نادرشاه نظری، 17 می2023